Ποιος λαός και πότε έκτισε το Θύρρειο ή Θύριο παραμένει άγνωστο. Ίσως κάποιοι από τους λαούς που είχαν εγκατασταθεί στην Ακαρνανία πριν το 1900 π.Χ. και την άφιξη των Ακαρνανών. (Λέλεγες, Τηλεβόες, Κουρήτες, Αίμονες και Κάρες), ίσως οι Κεφαλλήνες του Οδυσσέα, των οποίων τη κυριαρχία στη περιοχή κατήργησαν οι Ακαρνάνες που εγκαταστάθηκαν σε αυτή κατά τη διάρκεια της Τρωικής εκστρατείας γύρω στα 1200 π.Χ..
Ο πρώτος γνωστός επώνυμος ήρωας του Θυρρείου είναι ο Πάτρωνας. Αυτός μαζί με άλλους κατοίκους του Θυρρείου συνόδεύσε τον Αινεία στο ταξίδι του προς την Ιταλία μετά την πτώση της Τροίας. Εκεί με μερικούς συντρόφους του έκτισαν τη πόλη Αλούντιο.
Για το χρονικό διάστημα από το 1200 π.Χ. έως τον 7ο π.Χ. αιώνα δεν έχουμε πληροφορίες για τη περιοχή εκτός του γεγονότος πως στο διάστημα αυτό έγινε σταδιακά η κατάργηση της μοναρχίας και επικράτηση αριστοκρατικού πολιτεύματος. Ο προαναφερθείς Πάτρωνας πρέπει να ήταν μέλος οικογένειας ευγενών που κατείχαν τα σκήπτρα της εξουσίας στη πόλη του Θυρρείου.
Μέχρι τον 7ο π.Χ. αιώνα είχε ολοκληρωθεί και η επέκταση των Κορινθίων στην Ακαρνανία, αρχικά στα δυτικά παράλιά της όπου ο Αστακός, η Αλυζία, η Πάλαιρος και το Σόλλιο έγιναν κορινθιακές αποικίες.
Στη συνέχεια ακολούθησε ο αποικισμός της Λευκάδας, του Ανακτορίου, της Αμβρακίας (κοντά στη σημερινή Άρτα) και τέλος της Κέρκυρας. Το Θύρρειο κατά το διάστημα αυτό δεν αποτέλεσε τμήμα του μεγάλου αποικιακού κράτους καθώς βρισκόταν στο εσωτερικό της Ακαρνανίας και οι Κορίνθιοι ενδιαφερόταν κυρίως για τη δημιουργία παραθαλάσσιων και νησιωτικών εμπορικών κέντρων. Η επίδραση της Κορίνθου σε αυτό όμως ήταν ισχυρή αφού αργότερα το Θύρρειο έκοψε νομίσματα κατ' απομίμηση των κορινθιακών στατήρων.
Τους αιώνες που ακολούθησαν 6ος και 5ος π.Χ. οι Ακαρνάνες κατήργησαν την αριστοκρατία και συγκρότησαν ένα ομοσπονδιακό κράτος που το αποκαλούσαν «Κοινόν», μέλος δε αυτού ήταν και το Θύρρειο.
Ακολούθησαν οι περσικοί πόλεμοι, όπου το Θύρρειο σύμφωνα με τη γραμμή του «Κοινού» δεν έλαβε μέρος.
Στη δεκαετία 460-450 π.Χ. οι Θυρρειείς μαζί με τους λοιπούς Ακαρνάνες έλαβαν μέρος σε εκστρατεία για την απελευθέρωση των Οινιάδων που είχαν καταλάβει τμήμα των Μεσσηνίων.
Όταν ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός πόλεμος το 431 π.Χ. το Θύρρειο ακολούθησε τους Αθηναίους κάτοικοι του οποίου έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά των Οινιάδων το 428 π.Χ., τη πολιορκία της Λευκάδας το 427 π.Χ., τη μάχη σε Ολπές και Ιδομένη το χειμώνα του 426-5 π.Χ. και την εκστρατεία κατά του Ανακτορίου το φθινόπωρο του 425 π.Χ..
Στον Κορινθιακό πόλεμο που ξεκίνησε το 395 π.Χ. το Θύρρειο σύμφωνα με τη γραμμή του «Κοινού» ήταν σύμμαχος των Αθηναίων κατά το πρώτο χρόνο και των Σπαρτιατών κατά το δεύτερο χρόνο.
Το 374 π.Χ., μετά την Ανταλκίδειο ειρήνη ο Αθηναίος στρατηγός Ιφικράτης πολιόρκησε το Θύρρειο και παρ' ότι δεν κατάφερε να το κυριεύσει πέτυχε την επαναφορά του στην Αθηναϊκή συμμαχία.
Όταν εκηρύχθη ο πόλεμος Σπάρτης - Θηβών και μετά τη συντριβή των Σπαρτιατών στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. το Θύρρειο ακολουθώντας απόφαση του «κοινού» συμμάχησε με τους Θηβαίους.
Κατά την άνοδο της Μακεδονίας με τον Φίλιππο Γ' πάλι σύμφωνα με τη γραμμή του «Κοινού» το Θύρρειο συμμετείχε σε αντιμακεδονικό μέτωπο που είχαν συγκροτήσει Αθηναίοι, Κερκυραίοι, Λευκάδιοι και Κορίνθιοι. Μετά όμως τη μάχη στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας το 338 π.Χ. το «Κοινό» υπόγραψε συμμαχία με τους Μακεδόνες που κράτησε για 150 χρόνια περίπου.
Το 294 π.Χ. ο Πυρρός της Ηπείρου κατέλαβε την Ακαρνανία κάνοντάς τη επαρχία του κράτους του μέχρι το 272 π.Χ. οπότε πέθανε. Ο γιος και διάδοχος του Πύρρου Αλέξανδρος ανάμεσα στα 260 - 250 π.Χ. συμμάχησε με τους Αιτωλούς και μοιράστηκε με αυτούς την Ακαρνανία. Το Θύρρειο, εξαιτίας της θέσης του είναι πιθανό ότι πέρασε στο κράτος του Αλεξάνδρου. Το 245 π.Χ. ο Αλέξανδρος πέθανε και το βόρειο τμήμα της Ακαρνανίας απέκτησε την ανεξαρτησία του.
Το 239 π.Χ. μετά το θάνατο του βασιλιά της Μακεδονίας Αντιγόνου Γονατά άρχισε ο Δημητριακός Πόλεμος και οι Αιτωλοί εισέβαλαν στην Ακαρνανία με στόχο να καταλάβουν τη Μεδιώνα και το Θύρρειο, στόχους τους οποίους δεν πέτυχαν.
Το 220 π.Χ. οι Αιτωλοί πολιόρκησαν πάλι στο Θύρρειο χωρίς επιτυχία. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η εκστρατεία του Φιλίππου Ε' στην Δυτική Ελλάδα κατά την οποία η Ακαρνανία ελευθερώθηκε από τους Αιτωλούς. Το 212 π.Χ. οι Αιτωλοί συμμάχησαν με τους Ρωμαίους οπότε το Θύρρειο αλλά και οι άλλες πόλεις των Ακαρνανών, ήρθαν σε πολύ δύσκολη θέση. Η συμμαχία αυτή δεν φαίνεται να έτυχε ευρύτερης εφαρμογής επειδή οι Ρωμαίοι δεν ενδιαφερόταν γι' αυτό, σκοπός τους ήταν ν' απασχολήσουν τον Φίλιππο Ε' της Μακεδονίας ώστε να μη στείλει βοήθεια στον Αννίβα που είχε εκστρατεύσει εναντίον τους. Η ένταση όμως που δημιουργήθηκε είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο πολιτικών παρατάξεων, μιας φιλο-ρωμαϊκής και μιας φιλο-μακεδονικής. Αρχικά επικράτησε η φιλο-μακεδονική παράταξη και πολλοί Θυρρειείς εξορίστηκαν στην Αμβρακία κοντά στη σημερινή 'Αρτα
Το 197 π.Χ. οι Ρωμαίοι νίκησαν το Φίλιππο τον Ε' στη μάχη στην τοποθεσία «Κυνός Κεφαλαί» οπότε το κοινό των Ακαρνανών υπό την ηγεσία κάποιου Χρέμα από το Θύρρειο προχώρησε σε συμμαχία με τη Ρώμη.
Τη χρονιά αυτή έγινε η μεταφορά της πρωτεύουσας του <<Κοινού>> στο Θύρρειο λόγω της παρουσίας εκεί ισχυρών ερεισμάτων της φιλο-ρωμαϊκής παράταξης υπό τον Χρέμα. Η Λευκάδα που ήταν μέχρι τότε πρωτεύουσα του <<Κοινού>> παρέμεινε τυπικά πρωτεύουσά του μέχρι το 167 π.Χ. οπότε αποσπάστηκε από αυτό.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Ρωμαίοι κυριάρχησαν στον Ελληνικό χώρο. Νίκησαν το βασιλιά της Συρίας Αντίοχο το χειμώνα του 190-189 π.Χ. σε μάχη στη Μαγνησία, νίκησαν το βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα το 168 π.Χ. στη μάχη της Πύδνας, διέσπασαν τη Μακεδονία σε τέσσερα τμήματα ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης από εκεί (148 π.Χ.) και το 146 π.Χ. νίκησαν στη Κόρινθο τα στρατεύματα της Αχαϊκής συμπολιτείας. Το «κοινό των Ακαρνανών» με πρωτεύουσα το Θύρρειο διατήρησε κάποια αυτονομία μέχρι το 94 π.Χ. περίπου χρονιά κατά την οποία φαίνεται είχε διαλυθεί. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε κάποια στάση των κατοίκων του Θυρρείου, σαν διαμαρτυρία κατά του τοπικού εκπροσώπου της Ρώμης εξαιτίας κακοδιοικήσεως. Ακολούθησε η υπογραφή νέας συνθήκης ειρήνης ανάμεσα στο Θύρρειο και τη Ρώμη και σύσφιξη των μεταξύ τους σχέσεων. Λίγο αργότερα ο Ρωμαίος ρήτορας Κικέρων κατά το έτος 51-50 π.Χ. ενώ ταξίδευε στα ακαρνανικά παράλια του Ιονίου επισκέφθηκε το Θύρρειο όπου φιλοξενήθηκε στο σπίτι του φίλου του Ξενομένη.
Δυστυχώς η περίοδος αυτή των καλών σχέσεων και της ειρήνης τελειώνει το 31 π.Χ. Όπως είναι γνωστό τη χρονιά αυτή έγινε στο 'Aκτιο η ναυμαχία ανάμεσα στους στόλους του Καίσαρα Πομπήιου και του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Οι Ακαρνάνες και μαζί με αυτούς οι κάτοικοι του Θυρρείου, τάχθηκαν με το μέρος του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Ο νικητής της ναυμαχίας Οκταβιανός μετά την συντριβή των αντιπάλων του έκτισε βορειο-ανατολικά της σημερινής Πρέβεζας τη Νικόπολη και υποχρέωσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών να εγκατασταθούν σε αυτή. Είναι σίγουρο πως αρκετοί από τους κατοίκους του Θυρρείου μαζί με αγάλματα και άλλα πολιτιστικά μνημεία που το κοσμούσαν μεταφέρθηκαν εκεί. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αραίωση του πληθυσμού και ερήμωση της περιοχής.
Ο πρώτος γνωστός επώνυμος ήρωας του Θυρρείου είναι ο Πάτρωνας. Αυτός μαζί με άλλους κατοίκους του Θυρρείου συνόδεύσε τον Αινεία στο ταξίδι του προς την Ιταλία μετά την πτώση της Τροίας. Εκεί με μερικούς συντρόφους του έκτισαν τη πόλη Αλούντιο.
Για το χρονικό διάστημα από το 1200 π.Χ. έως τον 7ο π.Χ. αιώνα δεν έχουμε πληροφορίες για τη περιοχή εκτός του γεγονότος πως στο διάστημα αυτό έγινε σταδιακά η κατάργηση της μοναρχίας και επικράτηση αριστοκρατικού πολιτεύματος. Ο προαναφερθείς Πάτρωνας πρέπει να ήταν μέλος οικογένειας ευγενών που κατείχαν τα σκήπτρα της εξουσίας στη πόλη του Θυρρείου.
Μέχρι τον 7ο π.Χ. αιώνα είχε ολοκληρωθεί και η επέκταση των Κορινθίων στην Ακαρνανία, αρχικά στα δυτικά παράλιά της όπου ο Αστακός, η Αλυζία, η Πάλαιρος και το Σόλλιο έγιναν κορινθιακές αποικίες.
Στη συνέχεια ακολούθησε ο αποικισμός της Λευκάδας, του Ανακτορίου, της Αμβρακίας (κοντά στη σημερινή Άρτα) και τέλος της Κέρκυρας. Το Θύρρειο κατά το διάστημα αυτό δεν αποτέλεσε τμήμα του μεγάλου αποικιακού κράτους καθώς βρισκόταν στο εσωτερικό της Ακαρνανίας και οι Κορίνθιοι ενδιαφερόταν κυρίως για τη δημιουργία παραθαλάσσιων και νησιωτικών εμπορικών κέντρων. Η επίδραση της Κορίνθου σε αυτό όμως ήταν ισχυρή αφού αργότερα το Θύρρειο έκοψε νομίσματα κατ' απομίμηση των κορινθιακών στατήρων.
Τους αιώνες που ακολούθησαν 6ος και 5ος π.Χ. οι Ακαρνάνες κατήργησαν την αριστοκρατία και συγκρότησαν ένα ομοσπονδιακό κράτος που το αποκαλούσαν «Κοινόν», μέλος δε αυτού ήταν και το Θύρρειο.
Ακολούθησαν οι περσικοί πόλεμοι, όπου το Θύρρειο σύμφωνα με τη γραμμή του «Κοινού» δεν έλαβε μέρος.
Στη δεκαετία 460-450 π.Χ. οι Θυρρειείς μαζί με τους λοιπούς Ακαρνάνες έλαβαν μέρος σε εκστρατεία για την απελευθέρωση των Οινιάδων που είχαν καταλάβει τμήμα των Μεσσηνίων.
Όταν ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός πόλεμος το 431 π.Χ. το Θύρρειο ακολούθησε τους Αθηναίους κάτοικοι του οποίου έλαβαν μέρος στην εκστρατεία κατά των Οινιάδων το 428 π.Χ., τη πολιορκία της Λευκάδας το 427 π.Χ., τη μάχη σε Ολπές και Ιδομένη το χειμώνα του 426-5 π.Χ. και την εκστρατεία κατά του Ανακτορίου το φθινόπωρο του 425 π.Χ..
Στον Κορινθιακό πόλεμο που ξεκίνησε το 395 π.Χ. το Θύρρειο σύμφωνα με τη γραμμή του «Κοινού» ήταν σύμμαχος των Αθηναίων κατά το πρώτο χρόνο και των Σπαρτιατών κατά το δεύτερο χρόνο.
Το 374 π.Χ., μετά την Ανταλκίδειο ειρήνη ο Αθηναίος στρατηγός Ιφικράτης πολιόρκησε το Θύρρειο και παρ' ότι δεν κατάφερε να το κυριεύσει πέτυχε την επαναφορά του στην Αθηναϊκή συμμαχία.
Όταν εκηρύχθη ο πόλεμος Σπάρτης - Θηβών και μετά τη συντριβή των Σπαρτιατών στα Λεύκτρα το 371 π.Χ. το Θύρρειο ακολουθώντας απόφαση του «κοινού» συμμάχησε με τους Θηβαίους.
Κατά την άνοδο της Μακεδονίας με τον Φίλιππο Γ' πάλι σύμφωνα με τη γραμμή του «Κοινού» το Θύρρειο συμμετείχε σε αντιμακεδονικό μέτωπο που είχαν συγκροτήσει Αθηναίοι, Κερκυραίοι, Λευκάδιοι και Κορίνθιοι. Μετά όμως τη μάχη στη Χαιρώνεια της Βοιωτίας το 338 π.Χ. το «Κοινό» υπόγραψε συμμαχία με τους Μακεδόνες που κράτησε για 150 χρόνια περίπου.
Το 294 π.Χ. ο Πυρρός της Ηπείρου κατέλαβε την Ακαρνανία κάνοντάς τη επαρχία του κράτους του μέχρι το 272 π.Χ. οπότε πέθανε. Ο γιος και διάδοχος του Πύρρου Αλέξανδρος ανάμεσα στα 260 - 250 π.Χ. συμμάχησε με τους Αιτωλούς και μοιράστηκε με αυτούς την Ακαρνανία. Το Θύρρειο, εξαιτίας της θέσης του είναι πιθανό ότι πέρασε στο κράτος του Αλεξάνδρου. Το 245 π.Χ. ο Αλέξανδρος πέθανε και το βόρειο τμήμα της Ακαρνανίας απέκτησε την ανεξαρτησία του.
Το 239 π.Χ. μετά το θάνατο του βασιλιά της Μακεδονίας Αντιγόνου Γονατά άρχισε ο Δημητριακός Πόλεμος και οι Αιτωλοί εισέβαλαν στην Ακαρνανία με στόχο να καταλάβουν τη Μεδιώνα και το Θύρρειο, στόχους τους οποίους δεν πέτυχαν.
Το 220 π.Χ. οι Αιτωλοί πολιόρκησαν πάλι στο Θύρρειο χωρίς επιτυχία. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε και η εκστρατεία του Φιλίππου Ε' στην Δυτική Ελλάδα κατά την οποία η Ακαρνανία ελευθερώθηκε από τους Αιτωλούς. Το 212 π.Χ. οι Αιτωλοί συμμάχησαν με τους Ρωμαίους οπότε το Θύρρειο αλλά και οι άλλες πόλεις των Ακαρνανών, ήρθαν σε πολύ δύσκολη θέση. Η συμμαχία αυτή δεν φαίνεται να έτυχε ευρύτερης εφαρμογής επειδή οι Ρωμαίοι δεν ενδιαφερόταν γι' αυτό, σκοπός τους ήταν ν' απασχολήσουν τον Φίλιππο Ε' της Μακεδονίας ώστε να μη στείλει βοήθεια στον Αννίβα που είχε εκστρατεύσει εναντίον τους. Η ένταση όμως που δημιουργήθηκε είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο πολιτικών παρατάξεων, μιας φιλο-ρωμαϊκής και μιας φιλο-μακεδονικής. Αρχικά επικράτησε η φιλο-μακεδονική παράταξη και πολλοί Θυρρειείς εξορίστηκαν στην Αμβρακία κοντά στη σημερινή 'Αρτα
Το 197 π.Χ. οι Ρωμαίοι νίκησαν το Φίλιππο τον Ε' στη μάχη στην τοποθεσία «Κυνός Κεφαλαί» οπότε το κοινό των Ακαρνανών υπό την ηγεσία κάποιου Χρέμα από το Θύρρειο προχώρησε σε συμμαχία με τη Ρώμη.
Τη χρονιά αυτή έγινε η μεταφορά της πρωτεύουσας του <<Κοινού>> στο Θύρρειο λόγω της παρουσίας εκεί ισχυρών ερεισμάτων της φιλο-ρωμαϊκής παράταξης υπό τον Χρέμα. Η Λευκάδα που ήταν μέχρι τότε πρωτεύουσα του <<Κοινού>> παρέμεινε τυπικά πρωτεύουσά του μέχρι το 167 π.Χ. οπότε αποσπάστηκε από αυτό.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Ρωμαίοι κυριάρχησαν στον Ελληνικό χώρο. Νίκησαν το βασιλιά της Συρίας Αντίοχο το χειμώνα του 190-189 π.Χ. σε μάχη στη Μαγνησία, νίκησαν το βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα το 168 π.Χ. στη μάχη της Πύδνας, διέσπασαν τη Μακεδονία σε τέσσερα τμήματα ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης από εκεί (148 π.Χ.) και το 146 π.Χ. νίκησαν στη Κόρινθο τα στρατεύματα της Αχαϊκής συμπολιτείας. Το «κοινό των Ακαρνανών» με πρωτεύουσα το Θύρρειο διατήρησε κάποια αυτονομία μέχρι το 94 π.Χ. περίπου χρονιά κατά την οποία φαίνεται είχε διαλυθεί. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε κάποια στάση των κατοίκων του Θυρρείου, σαν διαμαρτυρία κατά του τοπικού εκπροσώπου της Ρώμης εξαιτίας κακοδιοικήσεως. Ακολούθησε η υπογραφή νέας συνθήκης ειρήνης ανάμεσα στο Θύρρειο και τη Ρώμη και σύσφιξη των μεταξύ τους σχέσεων. Λίγο αργότερα ο Ρωμαίος ρήτορας Κικέρων κατά το έτος 51-50 π.Χ. ενώ ταξίδευε στα ακαρνανικά παράλια του Ιονίου επισκέφθηκε το Θύρρειο όπου φιλοξενήθηκε στο σπίτι του φίλου του Ξενομένη.
Δυστυχώς η περίοδος αυτή των καλών σχέσεων και της ειρήνης τελειώνει το 31 π.Χ. Όπως είναι γνωστό τη χρονιά αυτή έγινε στο 'Aκτιο η ναυμαχία ανάμεσα στους στόλους του Καίσαρα Πομπήιου και του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Οι Ακαρνάνες και μαζί με αυτούς οι κάτοικοι του Θυρρείου, τάχθηκαν με το μέρος του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Ο νικητής της ναυμαχίας Οκταβιανός μετά την συντριβή των αντιπάλων του έκτισε βορειο-ανατολικά της σημερινής Πρέβεζας τη Νικόπολη και υποχρέωσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών να εγκατασταθούν σε αυτή. Είναι σίγουρο πως αρκετοί από τους κατοίκους του Θυρρείου μαζί με αγάλματα και άλλα πολιτιστικά μνημεία που το κοσμούσαν μεταφέρθηκαν εκεί. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αραίωση του πληθυσμού και ερήμωση της περιοχής.
Το χωριό μας διοικητικά ανήκει στον Καλλικρατικό πλέον Δήμο Άκτιου-Βόνιτσας με έδρα την Βόνιτσα, βρίσκεται δε στο Β.Δ τμήμα του νομού Αιτωλοακαρνανίας, ο οποίος είναι ένας από τους μεγαλύτερους νομούς της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου